اندازه گیری و سنجش آمادگی برای فعالیت بدنی

اندازه گیری و سنجش آمادگی هوازی

پیش از اینکه برنامه فعالیت جسمانی را شروع کنید، باید آمادگی هوازی خود را اندازه گیری کنید. به این ترتیب باید ابتدا برای مدتی فعالیت داشته باشید تا آنگاه بتوانید میزان بهبود آمادگی هوازی خود را بسنجید. برای سنجش آمادگی هوازی از آزمون تردمیل یا دوچرخه ثابت استفاده می شود. شخصی که مورد آزمون قرار می گیرد یک الکترود الکتروکاردیوگرافی(ECG) به او وصل می شود و میزان تنفس او به وسیله کامپیوتری که میزان جذب اکسیژن را اندازه گیری می کند، محاسبه می شود. این فرد، پس از گرم کردن شروع به تمرین کرده و به تدریج حجم کار را افزایش می دهد تا زمانی که دیگر نتواند به تمرین ادامه دهد. بیشترین میزان اکسیژن مصرفی را می توان هم به عنوان اکسیژن مصرفی بیشینه(VO2max) و هم به عنوان آمادگی هوازی تعبیر کرد که معمولا به صورت میلی لیتر در هر کیلوگرم از وزن بدن در هر دقیقه گزارش می شود.از این رو بیشترین، اکسیژن مصرفی با وزن بدن مرتبط است. وزن کم می تواند آمادگی هوازی را بهبود بخشد، بنابراین می توان VO2 max را به وزن بدن تقسیم کرد.

آزمون هایی که می توان استفاده کرد :

از آنجایی که نمی توان از الکترود ها در خانه استفاده کرد، می توان آمادگی هوازی را با استفاده از شاخص فعالیت یا آزمون های فعالیت سنجید.

شاخص فعالیت

می توان سطح فعالیت را با استفاده از شاخص فعالیت اندازه گیری کرد. این کار نشان می دهد، چگونه افزایش شدت، مدت و تکرار تمرینات می تواند موجب بهبود آمادگی جسمانی شود. دقت داشته باشید فقط مواردی امتیاز می گیرد که با سطح فعالیت شما سازگار باشد. نمرات هربخش را به صورتی که نشان داده شده است ضرب کرده، و از کلید راهنمایی که در ادامه آورده شده، استفاده کنید تا ببینید که در چه سطحی از آمادگی قرار دارید. اگر نمره شما زیر 40 است، باید همین امروز برای افزایش فعالیت روزانه تان اقدام کنید.

جدول شاخص فعالیت

براساس فعالیت منظم روزانه با ضرب کردن، امتیاز هر طبقه از شاخص فعالیت را حساب کنید.(تعداد*مدت*شدت=امتیاز)

[table id=4 /]

ارزیابی سطح آمادگی

[table id=5 /]